Inspiracją projektu stała się postać Friedricha Bernharda Wernera (1690 – 1776) – autora rysunków i grafik XVIII w., ukazujących widoki ówczesnych miast – od Śląska, aż po daleką Barcelonę. Dla nas, mieszkańców Wałbrzycha i okolic – niezwykle cenne są jednak rysunki Wernera ukazujące region. Wykonane w sposób uproszczony, jednak precyzyjny, przedstawiają posiadłości szlacheckie i kościoły, kamienice i rynki miejskie, są wspaniałym dokumentem ikonograficznym pozwalającym nam dziś zrozumieć, jak wyglądało i funkcjonowało osiemnastowieczne śląskie miasto. W erze dronów nikogo nie zaskakują ujęcia fragmentów miasta z lotu ptaka – w czasach F. B. Wernera uzyskanie odpowiedniej perspektywy było wyzwaniem. Rysunki F.B. Wernera pokazują, jak przez wieki kształtował się krajobraz kulturowy. Okręg wałbrzyski w XIX w. przeżył potężny rozwój gospodarczy, trwający przeszło sto lat. Wraz z budową pierwszych kopalni głębinowych rozpoczęto wydobycie węgla na niespotykaną dotychczas skalę. Okoliczne miejscowości szybko się rozrastały, naznaczone dymiącymi kominami kopalni, koksowni, zakładów przeróbki mechanicznej. Zmieniał się też krajobraz sensu stricto za sprawą wpisujących się w pejzaże hałd. Wizerunki Wałbrzycha z XVIII i końca XIX w. są niezwykłym świadectwem przemian, które mimo zamknięcia kopalń – widoczne są po dziś dzień.
W programach nauczania szkół brakuje zajęć praktycznych, które rozwijałyby zdolności, umiejętności i wiedzę uczniów na wielu płaszczyznach równolegle, ukazując interdyscyplinarność sztuki i związki przyczynowo – skutkowe niepoparte datami historycznymi, lecz konkretnymi przykładami, w tym przypadku – krajobrazami obecnymi w naszym życiu każdego dnia. Nasz projekt umożliwił uczestnikom zadania świadome śledzenie kształtowania się regionu i interakcję – tworzenie na jej podstawie ulotnej niczym szkło sztuki.